رسم زندگی این است یک روز کسی را دوست می داری و روز بعد تنهایی به همین سادگی او رفته است و همه چیز تمام شده است مثل یک مهمانی که به آخر می رسد و تو به حال خود رها می شوی چرا غمگینی؟ این رسم زندگی است... این نیز بگذرد؛ دنیای عجیبی شده است . . . برای دروغ هایمان ، خدا را قسم میخوریم ، و به حرف راست که میرسیم ؛ می شود جان ِ تــو… . حق با کشیش ها بود گالیله! زمین آنقدرها هم گرد نیست… هر کس میرود دیگر باز نمیگردد امروز عکس تنهاییم را قاب گرفتم رابطه هایــــــــی که دنیـــــا ، تنهایی های زیادی داره ؛ با همه بوده است ، عجب هرزه ایست … این تنهایی !
آرزو کن با من
که اگر خواست زمستان برود
گرمی ِ دست ِ تو اما باشد
آرزو کن با من
“ما” ی ما ” من” نشود سایه ات از سر ِ تنهایی ِ من کم نشود . . .
در قید غمم، خاطر آزاد کجایی؟ تنگ است دلم، قوت فریاد کجایی؟ با آنکه ز ما یاد نکردی.. ای آنکه نرفتی دمی از یاد کجایی؟ جز ساغر و میخانه و ساقی نشناسم بر پایه ی پیمانه و شادی ست اساسم گر همچو همای از آتش عشق بسوزم از آتش دوزخ نهراسم ٬ نهراسم عشق های امــروزی
|
|